شعر
به نام خداي بزرگ تا پريشان ميشوم دل هوايت ميكند چشم هايم شكل خواهش ميشود بيصدا، يكدم صدايت ميكند غم فضاي خانه را پر ميكند اشك ها از گونه ام سر ميخورد من وجودت را تمنا ميكنم اندكي بعد، خود را غوطه ور در اشك پيدا ميكنم كاش بودي پيش من،بودنت رؤيا نبود كاش بي تو بودن ها در اين دنيا نبود كاش بودي پيش من....
نظرات شما عزیزان:
Power By:
LoxBlog.Com |