شعر

 

به نام انكه نگاهش نگاه پر فروق خورشيد و صدايش به زيبايي ترنم باران است.....

         

            تنها ترين تنها در اين دنيا،همان بي كس ترين كس نيست

                                                   همان بي يار و ياور نيست...

 

همانست كه نمي داند از اين دنيا چه ميخواهد

                                                خدا را برده از يادش، شده حسرت همه كارش

 

تنها ترين تنها در اين دنيا

                             اوست كه از عشق در زندگي دور است

 

به  خودم ميبالم..

                    عشق را فهميدم

                             من عشق را در زندگي حس كردم

                               

 

من عشق را با سر انگشتان وجودم لمس كردم

                                                  به خودم ميبالم...........

نوشته شده در پنج شنبه 5 اسفند 1389برچسب:,ساعت 16:53 توسط نیلوفر سلیمانپور| |

به نام خدا

تو به من گفتي برو از پيشم...

                                گفتم ديوانه ترت از پيشم..

گفتي هرگز نمانم با تو

                        يا اينجاست جاي من يا جاي تو...

اشك غم در چشم هايم حلقه زد..

                                  قلب من با حالتي بيگانه زد

گفتمت با زاري و دلمردگي..

                                  با صدايي خشك و از عشق عاري...

دل شكستن كار اسانيست ،حرفش را نزن

                                 در نبودت مرا معنا نيست ،حرفش را نزن

گر بري روزي تو از پيش دلم 

                                   انكه ماند تنها اري منم............

انكه جز تو ندارد باوري

                          اي يار خودت كن داوري

كه اگر روزي تو از پيشم روي

                                       مرا چيست كار جز شبروي؟؟؟؟

 

نوشته شده در پنج شنبه 5 اسفند 1389برچسب:,ساعت 14:40 توسط نیلوفر سلیمانپور| |


Power By: LoxBlog.Com